De levensgevaarlijke opkomst van anti-wetenschap: De waarschuwing van een wetenschapper Peter Hotez Johns Hopkins Univ. Press (2023)
Voor zijn werk aan de ontwikkeling van goedkope COVID-19 vaccins werd Peter Hotez genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede in 2022. Maar omdat hij zich uitsprak tegen anti-vaccin misinformatie, werd hij een prominent doelwit van pesterijen, ontving hij doodsbedreigingen en verschenen er stalkers bij hem thuis op vaderdag.
In zijn boek “The Deadly Rise of Anti-science” bespreekt wetenschapper Peter Hotez zijn ervaringen, waaronder bedreigingen en intimidatie, als gevolg van zijn inzet tegen anti-vaccin misinformatie. Hij benadrukt dat het probleem niet slechts desinformatie is, maar een georganiseerde en goed gefinancierde anti-wetenschapsagressie, die politiek gemotiveerd is en nu door belangrijke politieke partijen en autoritaire regimes wordt omarmd. Hotez benadrukt de urgentie van het stoppen van deze trend en benoemt de dodelijke gevolgen van anti-wetenschappelijke agressie, vooral tijdens de COVID-19 pandemie. Hij pleit voor de bescherming van wetenschappers in de publieke belangstelling en de noodzaak om de wetenschap te verdedigen tegen aanvallen. Hoewel hij onvermoeibaar bleef werken aan wetenschappelijk onderzoek en de ontwikkeling van vaccins, ondervond hij persoonlijk de gevolgen van deze agressie en het extremisme dat wetenschappers bedreigt.
In zijn boek “The Deadly Rise of Anti-science” benadrukt Peter Hotez de groeiende anti-wetenschapsagressie, vooral in aanloop naar de verkiezingen van 2024. Hij stelt dat politieke oplossingen nodig zijn en dat leiderschap van het Witte Huis en het Congres essentieel is om wetenschap te beschermen. Onderzoekers moeten zich gesteund voelen om zich uit te spreken en overweegt de oprichting van een organisatie voor de bescherming van biomedische wetenschappers. Hotez adviseert om online trollen niet te voeden en wijst op de georganiseerde aard van anti-wetenschapsagressie. Hij benadrukt dat wetenschappers nobel werk verrichten en dat ze zich niet gedemotiveerd moeten voelen door aanvallen die vooral politiek gemotiveerd zijn.
Nature sprak met de arts-wetenschapper – die decaan is van de School of Tropical Medicine aan het Baylor College of Medicine in Houston, Texas, en voorzitter van Tropical Pediatrics aan het Texas Children’s Hospital – over zijn boek The Deadly Rise of Anti-science.
Dr. Hotez bespreekt ook waarom hij de huidige golf van goed gefinancierde anti-wetenschapsagressie verontrustend vindt en hoe onderzoekers en anderen dit moeten bestrijden.
U zegt liever “anti-wetenschapsagressie” dan “desinformatie”. Waarom?
Misinformatie laat het klinken alsof het willekeurige troep is die uit het niets op het internet verschijnt. Dat is het niet: het is een georganiseerde, goed gefinancierde, politiek gemotiveerde campagne die bedoeld is om het weefsel van de wetenschap af te breken. En zo moeten we het ook zien.
Anti-wetenschapsretoriek is niet nieuw. Wat is er veranderd?
Nu wordt het volledig omarmd door een grote politieke partij in de Verenigde Staten, en door autoritaire regimes in andere landen zoals Hongarije en, voorheen, Brazilië. Het wordt gesanctioneerd door gekozen leiders in het Amerikaanse Congres. Het heeft een nieuw niveau van organisatie en agressie bereikt – het begint te lijken op de jaren 1930, toen het regime van Jozef Stalin in de Sovjet-Unie wetenschappers afschilderde als vijanden van de staat.
Het doel van het boek is om een lijn in het zand te trekken en te zeggen: “Nee, dit moet stoppen. Hoe zag u dit gebeuren tijdens de COVID-19 pandemie?
Ongeveer 200.000 Amerikanen stierven als gevolg van anti-wetenschappelijke agressie. Zij waren het slachtoffer van deze gecoördineerde campagne. Daarom moeten we ons hier zorgen over maken. Het is afschuwelijk. Ik wil de nalatenschap van deze slachtoffers eren.
COVID-wetenschappers in de publieke belangstelling moeten beschermd worden tegen bedreigingen
Toen ik naar de meer conservatieve, landelijke gebieden van Oost-Texas ging, had bijna iedereen met wie ik sprak een dierbare verloren omdat ze een COVID-19 vaccin weigerden. Op de intensive-care afdeling zag je dat sommige mensen het bestaan van COVID-19 ontkenden, maar in hun laatste woorden wroeging voelden en hun vrienden adviseerden: “Doe niet wat ik deed, zorg dat je een COVID-19 vaccinatie krijgt. Dit zijn goede mensen. [Anti-wetenschapscampagnevoerders] maakten daar misbruik van.
Hoe heeft het spreken tijdens de pandemie u beïnvloed?
Ik heb een verschil kunnen maken door een team wetenschappers te helpen leiden, die vaccins hebben ontwikkeld waarmee 100 miljoen mensen in India en Indonesië zijn bereikt [CORBEVAX en IndoVac]. Het weerhield me er dus niet van om te doen wat wetenschappers doen, namelijk wetenschappelijke artikelen schrijven en naar laboratoriumbijeenkomsten gaan om ons werk vooruit te helpen. Maar het lijdt geen twijfel dat ik dit dubbele leven heb geleid, waarbij ik agressie tegen de wetenschap en wetenschappers moest bestrijden. Het heeft me hard geraakt omdat ik nu een belangrijk doelwit ben van extreemrechtse extremisten. Het is vreemd dat [voormalig strateeg van het Witte Huis] Steve Bannon je een crimineel noemt op sociale media. Die [uitspraken] werken als hondenfluitjes, en dan volgt er een golf van bedreigingen online en via e-mail, en zelfs fysieke stalking. Op dit moment zie je dat individuele wetenschappers op het internet worden uitgekozen door anti-wetenschappelijke bullebakken, of dat ze worden gedagvaard om te getuigen tijdens showprocessen. Het is vreselijk om te zien hoe mijn virologie-collega’s op [televisienetwerk] CSpan worden voorgesteld alsof ze iets verkeerds hebben gedaan, terwijl ze alleen maar deden wat ik doe – wetenschap voor humanitaire doeleinden.
En ik zie de agressie alleen maar toenemen nu we op weg zijn naar de verkiezingen van 2024. Dus hoe kan dit gestopt worden?
Dit is de moeilijkste vraag om te beantwoorden. Mensen in de gezondheidssector weten niet wat ze moeten doen; wetenschappelijke genootschappen bespreken het in nietszeggende, defaitistische taal en hebben het over ontmoetingen met sociale-mediabedrijven. Maar niemand lijkt te willen zeggen, zoals ik, dat dit politiek is. Als wetenschappers zijn we opgeleid om neutraal te zijn, we worden niet geacht om over Republikeinen en Democraten of liberalen en conservatieven te praten. Maar wat doen we als de aanvallen partijdig zijn? We zien geen krachtige terugslag of reactie, en neutraliteit bevoordeelt de kwelgeest of de agressor. We horen niet van de leiders van wetenschappelijke genootschappen, van universiteitspresidenten, om de wetenschap te verdedigen. Ik denk dat ze geen donateurs willen beledigen die van die politieke kant komen, of staatswetgevers of de federale overheid. Maar ze moeten zich op een openhartige manier uitspreken. Dat is wat je doet als je een vampier hebt: als je geen zilveren kogel of staak hebt, schijn je er licht op.
Maar uiteindelijk zal het antwoord niet alleen van de wetenschappelijke gemeenschap komen. We hebben hulp nodig.
Dit is een politiek probleem geworden waarvoor politieke oplossingen nodig zijn. Het leiderschap van het Witte Huis en het Amerikaanse Congres zullen moeten zeggen: “Nee, wetenschap en technologie zijn fundamenteel voor de status en het belang van de Verenigde Staten als natie en we zullen deze aanvallen niet tolereren.
Wat kunnen onderzoekers doen?
Het is moeilijk om dit op individueel niveau te doen. Een van de moeilijkste dingen van het opboksen tegen anti-wetenschapsagressie is het gevoel dat je er alleen voor staat, vooral als wetenschappers niet de steun van hun werkgevers hebben. Dat is beangstigend. Ik denk dat we dat moeten veranderen, zodat wetenschappers zich op hun gemak voelen om zich uit te spreken. Anders ontstaat er een vacuüm, en dat is waar de anti-wetenschapsactivisten winnen.
COVID-vaccins: tijd om de anti-vax agressie te confronteren
Wat ik nu begin te doen, is met mijn collega’s praten over de oprichting van zoiets als het Southern Poverty Law Center of het Climate Science Defense Fund, voor de bescherming van biomedische wetenschappers. We hebben een nieuw soort organisatie nodig, die ik soms de American Biomedical Scientists Defense Alliance noem, om deze georganiseerde bedreigingen van de wetenschap tegen te gaan.
Wat is uw advies om met online trollen om te gaan?
In het algemeen spreek ik af om de trollen niet te voeden. De overgrote meerderheid blokkeer ik gewoon. Soms probeer ik dit te gebruiken om mensen de aard van anti-wetenschapsagressie te laten begrijpen. Ik doe dit niet voor de oorspronkelijke commentator, maar ten behoeve van de wetenschappelijke gemeenschap, zodat zij de aard van de bedreigingen begrijpen.
Heeft u iemand van gedachten doen veranderen?
Niet vaak, maar af en toe, als ik ze erop wijs dat ze misleid zijn door een georganiseerde machinerie. Soms zijn ze attent en soms verontschuldigen ze zich zelfs, maar dat is zeldzaam.
In het nawoord van uw boek bedankt u de politie en de veiligheidsdiensten van ziekenhuizen voor de veiligheid van uw gezin. Hoe gaat u om met angst?
Ik hou van de uitspraak van Marie Curie: “Niets in het leven moet gevreesd worden, het moet alleen begrepen worden.” Door te lezen over de geschiedenis van de aanvallen op de wetenschap in de twintigste eeuw en door te praten met journalisten en politieke wetenschappers heb ik begrepen dat er een politieke motivatie is. De rechtse media moeten de faux verontwaardigingsmachine blijven aanwakkeren, want zo verdienen ze geld aan het internet. Ze geven niets om mij; het is waar ik voor sta.
Wat is uw boodschap aan wetenschappers?
Begrijp dat wetenschap en wetenschappers bedreigd worden en dat het een gecoördineerde campagne is. Wat u doet als wetenschapper is nobel. Wetenschappers zouden zich goed moeten voelen over wat ze doen. Door mijn boek te lezen, moet u niet gedemotiveerd raken. Begrijp dat u het niet bent die iets verkeerd doet: u wordt aangevallen voor het politieke gewin van iemand anders. Ook al is het eng, ik denk dat dat een troost is.
Dit interview is bewerkt voor de lengte en duidelijkheid.
